Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Πέφτοντας RIP!

Σε όλους τους φίλους που διάβασαν, έγραψαν (μερικά αριστουργήματα...) και έστειλαν φωτογραφίες ή απλά σχολίασαν στο μπλογκ να ευχηθούμε να είναι γεροί για να ανεβαίνουν στα βουνά. Το Πέφτοντας σταματάει εδώ τη σύντομη (μόλις 2μιση χρόνια...) πορεία του (...κι ας γράφει το κηδειόχαρτο 71...) Θα μείνει ως ένα ακόμη ψηφιακό ζόμπι στη αθανασία του διαδικτύου... (και πλακάκι στο χόλυ γουντ, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω!!!)

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Wallpepper Μαρτίου.


Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Αν έχετε σουρώσει άσχημα το προηγούμενο βράδυ...

...μην μπαίνετε σε σχισμές ώμου. Γιατί; Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε...

Boogie 'til You Poop from Cedar Wright on Vimeo.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Matterhorn - Όλυμπος σημειώσατε Χ… ξεραΐλα!


Κείμενο-Φωτογραφίες: Μιχάλης Στύλλας (www.olympus-climbing.gr)

(Ο πρόλογος)

Τελικά ο μεγάλος αντικυκλώνας και οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες δεν είναι πάντα καλές. Εάν βέβαια υπάρχει ένα καλό υπόστρωμα υγρού χιονιού από κάτω τότε τέτοιες θερμοκρασίες είναι σίγουρα ωφέλιμες για το σχηματισμό καλών για σκαρφάλωμα συνθηκών χιονιού.

(Η δικαιολογία – πραγματικότητα)

Αλλά έλα που όπως διαβάζω και σε σχετικά επιστημονικά papers και στο avalanche.org, για να καταλάβω που πήγε το χιόνι από τις ορθοπλαγιές του Ολύμπου που ντύθηκαν στα λευκά από νωρίς φέτος, το ξηρό χιόνι μέσω του αέρα που περιέχει λιώνει τον υποκείμενο πάγο. Σε αυτό βέβαια συνωμοτούν και άλλες φυσικές διεργασίες όπως η διάδοση μικροκυματικής (microwave) ενέργειας κλπ κλπ μέσα από τα κενά αέρα του ξηρού χιονιού.
Φωτό: Τα Καζάνια στις 20 Νοεμβρίου του 2010.
Τα υγρά χιόνια του Οκτώβρη που ήταν σε καλή κατάσταση για σκαρφάλωμα κατά τα μέσα Νοέμβρη και μας άφησαν να ονειρευόμαστε για ένα καλό χειμώνα…την έκαναν μέσω του μηχανισμού αυτού αφού οι χιονοπτώσεις που ακολούθησαν ήταν με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και αέρα. Ο αέρας το πήρε από τις πλαγιές και η ελάχιστη υγρασία το πήρε από τις ορθοπλαγιές, μαζί με ότι βρισκόταν από κάτω (Αυτή ήταν η επιστημονική εξήγηση να λυθούν οι απορίες).
Φωτό: Τα Καζάνια στις 13 Φεβρουαρίου του 2011.


Φωτό: Το Matterhorn στις αρχές Φλεβάρη.

(Το αποτέλεσμα)

Βόρεια του Matterhorn (10 μέρες πριν). Πούδρες κάτω από την ορθοπλαγιά, μαύρος πάγος και πούδρες πάνω στα βράχινα κομμάτια….τυρρανία.

Φωτό: Από την προσπάθεια στη Βορεινή του Matterhorn με το Δασκαλάκη.
Οροπέδιο Μουσών (2 μέρες πριν). Πολύ λίγο για την εποχή χιόνι. Καμινάδες Μύτικα, ξερές με λίγο πούδρα…απογοήτευση.

Φωτό: Τα Καζάνια και το Στεφάνι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο!
(Ο καταλογισμός ευθυνών)

Το ΔΝΤ φταίει για όλα!

Αλλά δεν πειράζει ας είναι και έτσι, ίσως έρθουν καλύτερες μέρες!!!

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

The forsaken wall.

Κάπου μέσα στο χειμώνα του 1996 θυμάμαι ήταν η πρώτη φορά που έκανα χειμερινή διάσχιση των Λευκών Όρεων με τον Ε.Ο.Σ. Χανίων! Μέσα στο πρόγραμμα της διαδρομής μας ήταν να πάμε και στην κορφή Πάχνες (2456μ)....

Περισσότερα εδώ: http://climbinchania.blogspot.com/2011/02/forsaken-wall.html

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Φωτογραφίες του Marko Prezelj από το Bisotun Wall, Iran.

Τον Οκτώβριο του '10 οι Luka Lindic, Manu Pellissier και Marko Prezelj σκαρφαλώσαν μια διαδρομή 1000μ (18 σχοινιές με δυσκολίες μέχρι F7a) στον πολύ κοφτερό ασβεστόλιθο του Bisotun Wall κοντά στο Kermanshah στο δυτικό Iran. Σύμφωνα με το Marko, οι δυσκολίες ήταν πιο πολύ η υπερβολική ζέστη και η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων νερού στη διαδρομή. Στο λακωνικό μέιλ του ο Marko λέει επίσης ότι το ταξίδι ήταν πολύ ενδιαφέρον και βοήθησε να ξεπεράσουν κάποια στερεότυπα και λάθος απόψεις που είχαν για το Ιράν. Οι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ φιλικοί και φιλόξενοι. Απολαύστε τις φωτογραφίες (ευχαριστούμε το Mike για την επικοινωνία):


























Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Gri-gri...

Βλέποντας πολύ κόσμο να δουλεύει το Gri-Gri (και λοιπές συσκεύες ασφάλισης...) με λάθος τρόπο, αλλά και ακούγοντας πολλές λάθος παγιωμένες απόψεις για αυτόματα ασφαλιστήρια, "δεν πρέπει να πιάνεις το σχοινί όταν πέφτει ο άλλος" κτλ που περνάνε από γενιά σε γενιά, καλό είναι να δούμε όλοι το παρακάτω βίντεο της Petzl... Όλα όσα λέει (για τη χρήση, γιατί οι προδιαγραφές στο διαμέτρημα των σχοινιών είναι διαφορετικές στο παλιό) ισχύουν φυσικά και για το παλιό μοντέλο:

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

"Στον Όλυμπο, με δυο παπούτσια πάνινα!"

Κείμενο: Νικόλας Κ. Μαλίζος

Θέλω να μεταφέρω το προβληματισμό αρκετών ορειβατών της Λάρισας και της Θεσσαλίας γενικότερα και να επιστήσω τη προσοχή σας σχετικά με το νέο Ορειβατικό Οδηγό του "δικού μας" Ολύμπου (φαντάζομαι έχετε ακούσει/διαβάσει σχετικά) που εξέδωσε η (πρώην) Νομαρχία Λάρισας στη δύση των θεσμικών της καθηκόντων (Νοέμβρης 2010), καθώς και το γραφικό σλόγκαν με το οποίο τον προωθεί, "Στον Όλυμπο, με δυο παπούτσια πάνινα!".

Το έντυπο, το οποίο διατίθεται μεταφρασμένο και στα Αγγλικά, Κινέζικα και Ρώσικα (να ετοιμάζονται τα Spring Rolls και οι Goulash στο Κάκκαλο παρακαλώ), αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης γνώσεων και επαγγελματισμού ακολουθώντας την απλοϊκή λογική "κάνω ορειβασία άρα μπορώ και να γράψω περι ορειβασίας".  Στις πρώτες σελίδες παρουσιάζεται πλήθος φωτογραφιών με πρωταγωνιστές το Νομάρχη (Λ.Κατσαρός), πολιτικά στελέχη αλλά και στελέχη της Εκκλησίας(;;;!!!!)
τόσο σε καλοκαιρινό φόντο όσο και με εξάρτηση "αποστολής" όπως αναφέρει σχετική λεζάντα λές και βρίσκονται στo Lhotse Face, ενώ στη πραγματικότητα ποζάρουν λίγο πιο πάνω από τις Βρυσοπούλες.
Οι γραφικότητες συνεχίζονται με πολλές αναφορές στα έργα και ιδιαίτερα στους δρόμους που (ορθώς σε ορισμένες περιπτώσεις) κατασκεύασε η Ν.Λάρισας.  Οι ενότητες τον ορειβατικών διαδρομών στερούνται κατανοητών γραπτών οδηγιών ενώ σώζονται από τους καλής ποιότητας χάρτες της εταιρίας "Ανάβαση" που αναδημοσιεύονται δίπλα στις περιγραφές.  Σε αρκετές περιπτώσεις δε, οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τις διαδρομές είναι στη καλύτερη περίπτωση ερασιτεχνικές και χαμηλής ανάλυσης ενώ στη χειρότερη παραπλανητικές-άσχετες (π.χ. περιγραφή διαδρομής Κάτω Ολύμπου συνοδευόμενη από φωτό του Οροπεδίου των Μουσών κ.α).

Θα πεί κανείς, "δε βαριέσαι, τι περίμενες από ένα δημόσιο φορέα;" Πολλά η απάντηση, αλλά συνηθισμένοι δυστυχώς ως λαός στη προχειρότητα οδηγούμαστε πάντα στην απάθεια διαιωνίζοντας έτσι τέτοια φαινόμενα.

Πέραν όμως των ποιοτικών ελλείψεων της συγκεκριμένης έκδοσης, του πρώην Ν. Λάρισας και πλεόν Περιφέρειας Θεσσαλίας συντελεί σε κάτι πολύ χειρότερο.

α) Στον συνειδητό διαχωρισμό του σπουδαίας φυσικής και πολιτισμικής αξίας βουνό, του Ολύμπου, σε "δικό τους" (Β-ΒΑ-Α πλευρά) και "δικό μας" (ΒΔ-Δ-Ν πλευρά). Κλασσικό παράδειγμα πολιτικού παιγνίου που οδηγεί σε πόλωση των τοπικών κοινοτήτων, έλλειψη σύμπνοιας, απουσία καινοτομίας στον τομέα της ανάδειξης και ελλιπή προστασία καταδεικνύοντας την παντελή έλλειψη οράματος.

β) Την προτροπή επισκεπτών (και όχι ορειβατών με εμπεριστατωμένη γνώση) να ανέβουν στις κορυφές του Ολύμπου "με ένα παγούρι νερό και 2 παπούτσι πάνινα". Μα πόσο γραφικοί !! Όταν την ίδια στιγμή αναζητούνται και επιχειρούνται λύσεις για την εκπαίδευση & ασφαλή ανάβαση των επισκεπτών/ορειβατών του Ολύμπου, ο σπουδαιότερος φορέας τοπικής αυτοδιοίκησης του Ν.Λάρισας αναιρεί τις όποιες προσπάθειες και προτρέπει σε αντίθετες και δυνητικά επικίνδυνες πρακτικές.

Και όλα αυτά ανακοινώνονται λίγες μέρες μετά την ανεπιτυχή εύρεση/διάσωση της Γαλλίδας που ακόμα αγνοείται όταν στα τέλη του Σεπτέμβρη επισκέφτηκε τον Όλυμπο με 2 παπούτσια πάνινα .....

Link: http://www.kosmoslarissa.gr/article/9053/  και http://www.naftemporiki.gr/localnews/story.asp?id=1904676

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Old tools, new tricks!

Εντάξει το παραδέχομαι, είμαι gadget-άκιας. Μόλις βγήκε η μόδα (που τελικά δεν ήταν καθόλου μόδα... περισσότερο ήταν μια αναγκαιότητα) με τα leash-less πιολέ όλοι οι παλιότεροι την αντιμετώπισαν με δυσπιστία. Κι αν σου πέσουν; Δεν θα είναι πιο δύσκολο; Το ιμαντάκι βοηθάει! Ειδικά στα δύκολα... Κι άλλα τέτοια...

Τα πρώτα μου πιολέ, 2 Axar κλασσικά all-around, είχαν μετρήσει σε πτώσεις 3 σχοινιές το ένα και 4-5 το άλλο. Και να φανταστείς ότι είχαν και ιμάντες... Η λύση με σχοινάκια, ιμάντες ασφαλείας στο μποντριέ κι άλλες αηδίες δοκιμάστηκε, αλλά μόνο μπελάς ήταν. Δεδομένων και των ιμάντων για τους καρπούς. Μπλέξιμο και μανούρα. Οπότε πάμε leash-less. BD Reactor, μου τα πρότεινε ο φίλος μου ο Gor, τους έβαλα και 2 μύτες Τ και κάτι σφυριά να! με το συμπάθειο, και είναι και γαμώ τα εργαλεία... Αλλά τα παλιά μου πιστά Axar; Αυτά τι; Θα κάθονται παραπονεμένα στην αποθήκη; Καιρός για αλλαγές λοιπόν! Παραγγελία από το νετ του Trigrest της Petzl και αναζήτηση του παλιού Griprest που υποτίθεται ότι ταιριάζει. Είχα δει και μια μετατροπή από έναν Ισπανό που είχε βάλει το Horn της Grivel, αλλά δεν μου άρεσε και πολύ... Τελικά ένας άλλος Ισπανός μας έστειλε τα νέα Griprest για το νέο Quark. Σκατά. Έπεσε λοιπόν κοπίδι και αναπτήρας... Και όλα ήρθαν και δέσαν. Μπορείτε να θαυμάστε παρακάτω στις φωτογραφίες. Όχι state-of-the-art, αλλά φαίνεται να δουλεύει... Θα δούμε, όταν χιονίσει... Και επειδή τα πιολέ πέφτουν, φυσικά θα υπάρχει και ο λαστιχο-ιμάντας της Grivel (κάποιοι λένε ότι ο BD είναι καλύτερος βέβαια)
Ε... δεν είναι και τέλειο το φινίρισμα, αλλά δουλείτσα θα γίνει!
Brand new and patented!!!
Ωπ!!! Θέλει λίγο "φτιάξιμο" η παλιά η μύτη, πριν αντικατασταθεί από τη νεα...
Form follows function...
Χρήσιμα links:
-Πίνακας συμβατότητας πιολέ και αξεσουάρ, αν και το κοπίδι κάνει δουλειά τελικά...
-DIY ελαστικοί ιμάντες (αυτό αν είστε ματζίρηδες, γιατί βγαίνει πολύ ογκώδες, τό 'χω κάνει... μετά αγόρασα της Grivel και τώρα λέω να πάρω της BD, που έχει και στριφτάρι... είμαι gadget-άκιας, το είπαμε...)

Κείμενο-Φωτό: Θ.Χ.

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Wallpepper: Ημερολόγιο Πέφτοντας 2011!

Καλή χρονιά κι από το Πέφτοντας με ένα wallpepper-ημερολόγιο με πολύ αγάπη και λίγο χιόνι.
Ευχαριστούμε το Γιάννη για τη συνεργασία στη φωτογράφηση.

Η Κόψη των Αμνών.

Κείμενο-Φωτό: Νίκος Κρούπης
http://nikolas.kroupi.gr

"Η Κόψη των Αμνών"
800 μέτρα, V, 12/6/2010
Πύλη, Κόζιακας
Κουνιάκης Χριστόφορος & Κρούπης Νίκος

Μια όμορφη διαδρομή περιπέτειας πραγματοποιήθηκε στις 12/6/2010 στην Πύλη Τρικάλων από τον Χριστόφορο Κουνιάκη και το Νίκο Κρούπη. Το συνολικό ανάπτυγμα της διαδρομής είναι 800 μέτρα και το δυσκολότερο πέρασμα δυσκολίας V βαθμού. Στο ξεκίνημα θεωρούσαμε ότι ήμασταν οι πρώτοι που τη σκαρφαλώναμε αλλά ένα παλιό πορτοκαλί σχισμόκαρφο βρέθηκε στη 3η σχοινιά, ένδειξη ότι η διαδρομή αυτή ανοίχθηκε από αγνώστους πολύ παλιότερα. Δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν ο πρώτος που σκαρφάλωσε τη κόψη αυτή, αλλά ελπίζουμε να βρεθούν μετά τη δημοσίευση της παρούσας περιγραφής. Από τις πληροφορίες που συλλέξαμε έχουμε τις παρακάτω αναφορές: Στη δεκαετία του 80’ ο Βασίλης Γραβάνης και ο Παύλος Τσιαντός έκαναν μια διαδρομή στην περιοχή αλλά δεν έχουν λεπτομερείς πληροφορίες της διαδρομής. Το Γενάρη του 1992, ο Δημήτρης Μπακάλης με τους Θανάση Μπαλαμώτη και Δημήτρη Ντούβλη έκαναν τη κόψη αυτή και την ονόμασαν «Η Κόψη των Αμνών» εμπνευσμένοι από την ταινία η Σιωπή των Αμνών εκείνης της εποχής. Τον Οκτώβριο του 2006 δυο σχοινοσυντροφιές σκαρφάλωσαν στη δεξιά πλευρά της κόψης κάνοντας 3 σχοινιές και επιστρέφοντας λόγω καταιγίδας. Η πρώτη σχοινοσυντροφιά αποτελούνταν από τους Στέφανο Νικολογιάννη, Παλούδη Θανάση και Κοραλία Κερκεντζέ ενώ η δεύτερη από τους Κώστα Λίολιο και Γιάννη Μιχαλόπουλο.

Περιγραφή διαδρομής: Η Κόψη των Αμνών είναι εμφανής από αρκετά χιλιόμετρα πριν φτάσει κανείς ακόμα στην Πύλη. Στα στενά της Πύλης καταλήγουν δύο χαρακτηριστικές ράχες του Κόζιακα και τις συναντάμε στο δρόμο προς Ελάτη. Η πρώτη είναι η ράχη της Καμάρας (που ξεκινά ακριβώς απέναντι από την τοξωτή γέφυρα Καμαρά του Αγ. Βησσαρίωνα) και η δεύτερη που την ονομάσαμε Κόψη των Αμνών και ξεκινά απέναντί από την γέφυρα Κονδύλη (η γέφυρα του κεντρικού δρόμου προς Ελάτη). Η πρόσβαση γίνετε λίγα μέτρα μετά τη γέφυρα Κονδύλη (2,5 χλμ μετά την Πύλη). Για να φτάσει κανείς στην διαδρομή θα πρέπει να ακολουθήσει το μονοπάτι προς το αναρριχητικό πεδίο Μικρό Φαράγγι και μετά το πέρασμα του ρέματος να κινηθεί δεξιά μέχρι την βάση της ράχης. Η πρώτη σχοινιά ξεκινά με το πέρασμα ενός κενού ενός μέτρου και το σκαρφάλωμα ενός κατακόρυφου τοίχου 5 μέτρων. Η διαδρομή κινείτε σε ήπιες κλήσεις δυσκολίας μέχρι IV+ και ανάπτυγμα 60 μέτρα ακριβώς, ενώ το πρώτο ρελέ έγινε σε δένδρο ένα από τα πολλά που συναντάμε στη διαδρομή. Η δεύτερη σχοινιά ξεκινά με 10 εύκολα μέτρα και φτάνουμε στη βάση του χαρακτηριστικού κατακόρυφου τοίχου. Εκεί τραβερσάραμε 5 μέτρα αριστερά (αφού δεν είχε δυνατότητα ασφάλισης το μικρό αρνητικό πέρασμα στο στον τοίχο). Προσοχή η σχοινιά αυτή είναι 70 μέτρα και το ρελέ έγινε επίσης σε δενδράκι, ενώ κινηθήκαμε παράλληλα για 10 μέτρα, με μέγιστο βαθμό δυσκολίας V-. Η τρίτη σχοινιά είναι η πιο απαιτητική, το δυσκολότερο πέρασμα ήταν V βαθμού σε μια σχισμή οπού βρέθηκε και το καρφί. Το ρελέ της 3η σχοινιάς μήκους 60 μέτρων έγινε σε δέντρο ακριβώς το τέλος της απότομής ράχης. Από το 3ο ρελέ και μετά η κλίση μειώνετε και δεν είναι απαραίτητο το σκαρφάλωμα με σχοινιές. Εμείς κινηθήκαμε παράλληλα μέχρι το πέρας της διαδρομής για τα επόμενα 600 μέτρα. Η ράχη καταλήγει σε πυκνό δάσος χαμηλών δένδρων όπου είναι δύσκολη η διέλευση. Η επιστροφή αποτελεί μια μεγάλη περιπέτεια με κατάβασή απότομων πλαγιών από πουρνάρια και χαμηλή βλάστηση. Αρχικά συνεχίσαμε τη ράχη προς τα επάνω και μετά αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τα αριστερά. Χρειάστηκε να κάνουμε τρία ραπέλ 30 μέτρων σε διάφορα απότομα σημεία μέχρι να πέσουμε την κοίτη του ρέματος. Το ρέμα κατεβαίνει από τον Κόζιακα και είναι αυτό που περνά από το αναρριχητικό πεδίο Μικρό Φαράγγι, όπου φτάνει καλό μονοπάτι από τον κεντρικό δρόμο.
Για την αναρρίχηση χρειαστήκαμε 5:30 ώρες ενώ την επιστροφή 2 ώρες. Η αναρρίχηση έγινε νωρίς το πρωί πριν η θερμοκρασία ανέβει. Προσοχή κατά την επιστροφή, στην αριστερή πλευρά της ράχης υπάρχουν μεγάλα αρνητικά τμήματα οπού πιθανόν με ένα 60μετρο ραπέλ να μην καταλήξετε πουθενά!

Στα δύο πρώτα ρελέ αφήσαμε κορδολέτα (από παλιό σχοινί) στα δέντρα όπου έγιναν τα ρελέ. Οι θάμνοι βοηθούν πολύ στην ασφάλιση, γι’ αυτό χρειάζεται να έχετε μαζί σας αρκετούς ιμάντες. Επίσης, χρήσιμα υλικά είναι μια σειρά από φρεντς και καρύδια, μεσαίου κυρίως μεγέθους. Για την επανάληψη της διαδρομής, θα πρέπει πρώτα να ενημερωθείτε για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στην περιοχή, είτε είναι καλοκαίρι (υψηλές θερμοκρασίας), είτε φθινόπωρο (βροχές). Επιπλέον το φθινόπωρο,  θα πρέπει να προσέξετε και τους κυνηγούς, οι οποίοι εισέρχονται στην ελεγχόμενη κυνηγητική περιοχή του Κόζιακα.

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Scottish climbing in chania.

Κείμενο-φωτό: Νίκος Καλατζάκης.

Δεν πρόλαβε να κάνει την εμφάνιση του ο χειμώνας καλά-καλά, και εμείς είμασταν ήδη στο καταφύγιο Καλλέργη περιμένοντας πως και πως τα πρώτα χιόνια...

Διαβάστε περισσότερα, δείτε και περισσότερες φωτογραφίες στο παρακάτω link: www.climbinchania.blogspot.com/.../scottish-climbing-in-chania.html
 
Number of unique visits: